Nog meer bosbranden.....

Vanmorgen bijtijds opgestaan om via het Peter Lougheed Provincial Park naar mijn locatie in Pincher Creek te rijden. Vandaar uit ga ik twee dagen de Waterton Lakes bekijken, was het plan.......

Via een binnen weg 742 (Smith Dorrien Trail) vanuit Canmore vertrokken richting Longview. Deze gravelweg was aanbevolen als zeer mooi en wildrijk. Helaas was het zicht aanvankelijk nog steeds beperkt en heb ik weinig wild gezien. Wel veel hikers die met een rotgang over de gravelroad reden en zorgden dat je vervolgens 10 minuten niets meer kon zien. Na bijna twee uur over deze weg gehobbeld te hebben kwam ik eindelijk in een gebied dat wel mooi was en de moeite waard, het Peter Lougheed Provincial Park. De rest van de weg kun je dus beter vergeten. Het park kun je ook via de mooie Highway 40 bereiken namelijk.

Hierna naar Pincher Creek gereden. De omgeving is totaal veranderd in een heuvelig en wat droog gebied met veel landbouwgrond en grote ranches. Nature Trek noemt het "cowboygebied". En dat is het ook. Ook weer bijzonder.

Bij mijn aankomst in het motel in Pincher Creek werd ik verrast met de mededeling dat het motel was opgeëist door de overheidom de brandweerlieden te huisvesten die bezig zijn met de bestrijding van de bosbranden (!) en dat ik een ander motel kreeg in de buurt. Ook bleek dat Waterton Lakes is afgesloten voor alle toeristen en dat iedereen daaruit wordt geëvacueerd.  Geen Waterton Lakes dus voor mij.....
Intrek genomen in het andere motel dat me meer kost en minder biedt maar goed dat is dan overmacht. Even verder uitgezocht wat er nu verder aan de hand is in Waterton Lakes en dat is niet best. 
http://www.pc.gc.ca/en/pn-np/ab/waterton/securite-safety/feu-fire-kenow

Besloten om maar één nacht te blijven en mijn volgende verblijfplaats in Golden te contacten en of ik daar een nacht extra kan blijven. Door stom toeval (een wijziging van booking.com was niet doorgekomen) lukt dat dus en zal ik morgen noodgedwongen, zonder één blik op het wild en de natuur in Waterton Lakes, weer moeten vertrekken. Jammer, maar uiteraard veel erger voor de dieren en bewoners daar. 

Het is beangstigend. Ik zit, buiten op een stoeltje voor mijn motel, dit te schrijven en ruik de bosbranden op 40 km hier vandaan. Ik zie de rook boven het gebied hangen en hoor de sirenes van brandweer en politie af en aan gaan. Ook hoor en zie ik de blusvliegtuigen over vliegen om hun belangrijke werk te gaan doen. Het redden van de natuur en van het wild.  Canada wordt dit jaar zwaarder dan ooit getroffen door de vele bosbranden. Al dat prachtige gebied, al die dieren in nood of op de vlucht, de mensen die vrezen voor hun bezittingen.
Nu is het ineens zó dichtbij.....Ik word er oprecht verdrietig van.....